ή αλλιώς... πως το πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία βαφτίζεται αξιοποίηση!
Ανακοινώθηκε χθες από το ΤΑΙΠΕΔ – του Ταμείου ξεπουλήματος της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας του Δημοσίου υπέρ των δανειστών - η προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την πώληση, με τη μέθοδο του sale and lease back, 28 δημοσίων κτιρίων, κυρίως Υπουργείων, ΔΟΥ και του κτιρίου της ΓΑΔΑ.
Σήμερα το πρωί σε εκπομπή μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων ο υπό εγκατάσταση νέος Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κ.Στ. Σταυρίδης είπε μεταξύ άλλων ότι οι πωλήσεις των κτιρίων γίνονται επειδή ως χώρα χρειαζόμαστε τα χρήματα για μισθούς και συντάξεις, αλλά και για να βρουν δουλειά οι νέοι άνθρωποι. Ότι έτσι δε θα ρημάζουν τα κτίρια, όπως έγινε με τα Ολυμπιακά Ακίνητα. Πωλούνται επίσης επειδή το Δημόσιο δεν έχει λεφτά για συντήρηση, για ν’ αναλάβουν τη συντήρηση οι αγοραστές. Σε ερώτηση αν θα παραμείνουν ή όχι οι δημόσιες υπηρεσίες σε αυτά τα κτίρια πληρώνοντας ένα σίγουρο νοίκι σε όποιον τα αγοράσει, ενώ μέχρι τώρα δεν πλήρωναν τίποτα, απάντησε ότι δεν έχει ιδέα τι θα κάνουν μετά την πώληση οι εν λόγω δημόσιες υπηρεσίες ούτε είναι αυτό το θέμα. Με άλλα λόγια, εμφάνισε την πώληση των δημοσίων κτιρίων ως ένα «βάρος», από το οποίο θ’ απελευθερωθούν οι φορολογούμενοι υπέρ της καταβολής μισθών και συντάξεων και της ανάπτυξης με δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους.
Ο κ.Σταυρίδης, σημερινός Πρόεδρος της - υπό ιδιωτικοποίηση από το ΤΑΙΠΕΔ - ΕΥΠΑΠ, ξέρει βέβαια καλά ότι το αντίτιμο για οτιδήποτε πωλείται από το ΤΑΙΠΕΔ, είτε κτίρια είτε νερό είτε οτιδήποτε άλλο, κατατίθεται υποχρεωτικά εντός 10 ημερών στον Ειδικό Λογαριασμό των Δανειστών στην Τράπεζα της Ελλάδας. Άρα τα χρήματα απ’ την πώληση όχι μόνο δεν πρόκειται να βουλώσουν «τρύπες» μισθών ή συντάξεων στον Προϋπολογισμό, αλλά αντίθετα προορίζονται να χαθούν ανεπιστρεπτί στη «μαύρη τρύπα» ενός μη βιώσιμου χρέους.
Είναι δύσκολο επίσης να γίνει πιστευτό ότι ο υπό εγκατάσταση Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ δεν έχει μπει στον κόπο ούτε να διαβάσει τη χθεσινή προκήρυξη, ξεκινώντας απ’ τον τίτλο της, «Πρόσκληση υποβολής ενδιαφέροντος για την πώληση ακινήτων του ΤΑΙΠΕΔ και την εκμίσθωση τους στο Ελληνικό Δημόσιο» - απ’ τον οποίο τίτλο και μόνο προκύπτει ότι Υπουργεία, Εφορίες και η ΓΑΔΑ, που σήμερα είναι εγκαταστημένες σε κτίρια ιδιοκτησίας του Δημοσίου, θ’ αρχίσουν να πληρώνουν νοίκι στους νέους ιδιοκτήτες για το δικαίωμα χρήσης τους.
Μια απλή ανάγνωση των όρων της χθεσινής προκήρυξης του ΤΑΙΠΕΔ αποκαλύπτει ότι, κόντρα στους δημόσιους ισχυρισμούς του υπό εγκατάσταση Προέδρου του: Τα 28 ακίνητα θα πουληθούν χωρισμένα σε 2 ομάδες (sale) για ένα διάστημα 20-25 ετών και για το ίδιο διάστημα θα εκμισθωθούν από τους αγοραστές πίσω στις δημόσιες υπηρεσίες που στεγάζονται σε αυτά αντί εγγυημένου ετησίου μισθώματος 30 εκ. ευρώ. Με άλλα λόγια, το Δημόσιο, που σήμερα δεν καταβάλλει νοίκι στον εαυτό του, «φορτώνεται» με ένα - εγγυημένο για τους νέους ιδιοκτήτες, που επενδύουν χωρίς κανένα επιχειρηματικό ρίσκο, χωρίς να διακινδυνεύουν ότι στις συνθήκες της κρίσης μπορεί να τους μείνουν τα κτίρια άδεια - «χαράτσι» 600-750 εκ ευρώ, ανάλογα με το χρονικό ορίζοντα της μίσθωσης. Ορίζεται επίσης ρητά ότι σε αυτά τα 20-25 χρόνια το Δημόσιο βαρύνεται επιπλέον με την ετήσια ασφάλιση των κτιρίων, αλλά και την τακτική συντήρηση τους, ενώ οι νέοι ιδιοκτήτες μόνο με τυχόν έκτακτη «βαριά συντήρηση». Με το πέρας των 20-25 χρόνων το Δημόσιο αποκτά πρώτο δικαίωμα (δικαίωμα προαίρεσης αγοράς) να εξαγοράσει πίσω όποια απ’ αυτά τα 28 κτίρια το ενδιαφέρουν στην τότε αγοραία τιμή τους, αλλιώς οι σημερινοί αγοραστές μπορούν πλέον να τα κάνουν ό,τι θέλουν. Με άλλα λόγια, αν το πρώτο τίμημα (σημερινή πώληση) πάει υπέρ των δανειστών, ετοιμάζεται και δεύτερη καταβολή υπεραξίας από μεριάς του ελληνικού λαού και των φορολογουμένων, αυτή τη φορά υπέρ των σημερινών αγοραστών, οι οποίοι σύμφωνα με την προκήρυξη μπορεί να είναι φυσικά πρόσωπα, εταιρείες – συμπεριλαμβανομένων και offshore, για τις οποίες υπάρχει στην προκήρυξη ιδιαίτερη παράγραφος – ή κερδοσκοπικά ταμεία (fund).
Με άλλα λόγια, όχι μόνο δε θα υπάρξει «θυσία» των δημοσίων κτιρίων «για την ανάπτυξη και για νέες θέσεις εργασίας», αλλά αντίθετα η όλη διευθέτηση στρέφεται με ευθύ τρόπο σε βάρος οποιασδήποτε ανάπτυξης και θα σημάνει αύξηση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων και παραπέρα απώλειες θέσεων εργασίας υπέρ τόσο της πληρωμής των δανειστών και όσο και της κερδοσκοπίας επί real estate του μεγάλου κεφαλαίου.
Δεν ξέρει κανείς ποια επίδειξη υποκρισίας και παραπληροφόρησης πρέπει να πρωτοθαυμάσει: Του υπό εγκατάσταση Προέδρου ή του Υπουργείου Οικονομικών της τρικομματικής κυβέρνησης, το οποίο κατά τη συζήτηση στη Βουλή το Σεπτέμβριο 2012 του νομοσχέδιου με τον – καθαρά παραπλανητικό – τίτλο «Περί περιστολής των δημοσίων δαπανών», διαφήμιζε ότι θα κόψει απ’ τους σημερινούς ιδιώτες ιδιοκτήτες κτιρίων, στα οποία στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες, 15 εκ. ευρώ σε ετήσια μισθώματα. Κατά τη συζήτηση, επιπλέον, ο Υπουργός Οικονομικών δεν είχε απαντήσει σε ερώτημα μου αν θα υλοποιηθεί από το ΤΑΙΠΕΔ η πώληση και καταβολή ενοικίου για δημόσια κτίρια, επιβαρύνοντας και όχι περιστέλλοντας έτσι βέβαια συνολικά τις δημόσιες δαπάνες.
Πρόκειται για μια προοπτική που ο ελληνικός λαός δεν πρέπει και δε μπορεί να επιτρέψει. Ας το πάρουν αυτό υπ’ όψη τους οι υποψήφιοι αγοραστές.
Σήμερα το πρωί σε εκπομπή μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων ο υπό εγκατάσταση νέος Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κ.Στ. Σταυρίδης είπε μεταξύ άλλων ότι οι πωλήσεις των κτιρίων γίνονται επειδή ως χώρα χρειαζόμαστε τα χρήματα για μισθούς και συντάξεις, αλλά και για να βρουν δουλειά οι νέοι άνθρωποι. Ότι έτσι δε θα ρημάζουν τα κτίρια, όπως έγινε με τα Ολυμπιακά Ακίνητα. Πωλούνται επίσης επειδή το Δημόσιο δεν έχει λεφτά για συντήρηση, για ν’ αναλάβουν τη συντήρηση οι αγοραστές. Σε ερώτηση αν θα παραμείνουν ή όχι οι δημόσιες υπηρεσίες σε αυτά τα κτίρια πληρώνοντας ένα σίγουρο νοίκι σε όποιον τα αγοράσει, ενώ μέχρι τώρα δεν πλήρωναν τίποτα, απάντησε ότι δεν έχει ιδέα τι θα κάνουν μετά την πώληση οι εν λόγω δημόσιες υπηρεσίες ούτε είναι αυτό το θέμα. Με άλλα λόγια, εμφάνισε την πώληση των δημοσίων κτιρίων ως ένα «βάρος», από το οποίο θ’ απελευθερωθούν οι φορολογούμενοι υπέρ της καταβολής μισθών και συντάξεων και της ανάπτυξης με δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους.
Ο κ.Σταυρίδης, σημερινός Πρόεδρος της - υπό ιδιωτικοποίηση από το ΤΑΙΠΕΔ - ΕΥΠΑΠ, ξέρει βέβαια καλά ότι το αντίτιμο για οτιδήποτε πωλείται από το ΤΑΙΠΕΔ, είτε κτίρια είτε νερό είτε οτιδήποτε άλλο, κατατίθεται υποχρεωτικά εντός 10 ημερών στον Ειδικό Λογαριασμό των Δανειστών στην Τράπεζα της Ελλάδας. Άρα τα χρήματα απ’ την πώληση όχι μόνο δεν πρόκειται να βουλώσουν «τρύπες» μισθών ή συντάξεων στον Προϋπολογισμό, αλλά αντίθετα προορίζονται να χαθούν ανεπιστρεπτί στη «μαύρη τρύπα» ενός μη βιώσιμου χρέους.
Είναι δύσκολο επίσης να γίνει πιστευτό ότι ο υπό εγκατάσταση Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ δεν έχει μπει στον κόπο ούτε να διαβάσει τη χθεσινή προκήρυξη, ξεκινώντας απ’ τον τίτλο της, «Πρόσκληση υποβολής ενδιαφέροντος για την πώληση ακινήτων του ΤΑΙΠΕΔ και την εκμίσθωση τους στο Ελληνικό Δημόσιο» - απ’ τον οποίο τίτλο και μόνο προκύπτει ότι Υπουργεία, Εφορίες και η ΓΑΔΑ, που σήμερα είναι εγκαταστημένες σε κτίρια ιδιοκτησίας του Δημοσίου, θ’ αρχίσουν να πληρώνουν νοίκι στους νέους ιδιοκτήτες για το δικαίωμα χρήσης τους.
Μια απλή ανάγνωση των όρων της χθεσινής προκήρυξης του ΤΑΙΠΕΔ αποκαλύπτει ότι, κόντρα στους δημόσιους ισχυρισμούς του υπό εγκατάσταση Προέδρου του: Τα 28 ακίνητα θα πουληθούν χωρισμένα σε 2 ομάδες (sale) για ένα διάστημα 20-25 ετών και για το ίδιο διάστημα θα εκμισθωθούν από τους αγοραστές πίσω στις δημόσιες υπηρεσίες που στεγάζονται σε αυτά αντί εγγυημένου ετησίου μισθώματος 30 εκ. ευρώ. Με άλλα λόγια, το Δημόσιο, που σήμερα δεν καταβάλλει νοίκι στον εαυτό του, «φορτώνεται» με ένα - εγγυημένο για τους νέους ιδιοκτήτες, που επενδύουν χωρίς κανένα επιχειρηματικό ρίσκο, χωρίς να διακινδυνεύουν ότι στις συνθήκες της κρίσης μπορεί να τους μείνουν τα κτίρια άδεια - «χαράτσι» 600-750 εκ ευρώ, ανάλογα με το χρονικό ορίζοντα της μίσθωσης. Ορίζεται επίσης ρητά ότι σε αυτά τα 20-25 χρόνια το Δημόσιο βαρύνεται επιπλέον με την ετήσια ασφάλιση των κτιρίων, αλλά και την τακτική συντήρηση τους, ενώ οι νέοι ιδιοκτήτες μόνο με τυχόν έκτακτη «βαριά συντήρηση». Με το πέρας των 20-25 χρόνων το Δημόσιο αποκτά πρώτο δικαίωμα (δικαίωμα προαίρεσης αγοράς) να εξαγοράσει πίσω όποια απ’ αυτά τα 28 κτίρια το ενδιαφέρουν στην τότε αγοραία τιμή τους, αλλιώς οι σημερινοί αγοραστές μπορούν πλέον να τα κάνουν ό,τι θέλουν. Με άλλα λόγια, αν το πρώτο τίμημα (σημερινή πώληση) πάει υπέρ των δανειστών, ετοιμάζεται και δεύτερη καταβολή υπεραξίας από μεριάς του ελληνικού λαού και των φορολογουμένων, αυτή τη φορά υπέρ των σημερινών αγοραστών, οι οποίοι σύμφωνα με την προκήρυξη μπορεί να είναι φυσικά πρόσωπα, εταιρείες – συμπεριλαμβανομένων και offshore, για τις οποίες υπάρχει στην προκήρυξη ιδιαίτερη παράγραφος – ή κερδοσκοπικά ταμεία (fund).
Με άλλα λόγια, όχι μόνο δε θα υπάρξει «θυσία» των δημοσίων κτιρίων «για την ανάπτυξη και για νέες θέσεις εργασίας», αλλά αντίθετα η όλη διευθέτηση στρέφεται με ευθύ τρόπο σε βάρος οποιασδήποτε ανάπτυξης και θα σημάνει αύξηση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων και παραπέρα απώλειες θέσεων εργασίας υπέρ τόσο της πληρωμής των δανειστών και όσο και της κερδοσκοπίας επί real estate του μεγάλου κεφαλαίου.
Δεν ξέρει κανείς ποια επίδειξη υποκρισίας και παραπληροφόρησης πρέπει να πρωτοθαυμάσει: Του υπό εγκατάσταση Προέδρου ή του Υπουργείου Οικονομικών της τρικομματικής κυβέρνησης, το οποίο κατά τη συζήτηση στη Βουλή το Σεπτέμβριο 2012 του νομοσχέδιου με τον – καθαρά παραπλανητικό – τίτλο «Περί περιστολής των δημοσίων δαπανών», διαφήμιζε ότι θα κόψει απ’ τους σημερινούς ιδιώτες ιδιοκτήτες κτιρίων, στα οποία στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες, 15 εκ. ευρώ σε ετήσια μισθώματα. Κατά τη συζήτηση, επιπλέον, ο Υπουργός Οικονομικών δεν είχε απαντήσει σε ερώτημα μου αν θα υλοποιηθεί από το ΤΑΙΠΕΔ η πώληση και καταβολή ενοικίου για δημόσια κτίρια, επιβαρύνοντας και όχι περιστέλλοντας έτσι βέβαια συνολικά τις δημόσιες δαπάνες.
Πρόκειται για μια προοπτική που ο ελληνικός λαός δεν πρέπει και δε μπορεί να επιτρέψει. Ας το πάρουν αυτό υπ’ όψη τους οι υποψήφιοι αγοραστές.
